Ben babamı çok özledim !
Nereden çıktı şimdi bu okul ?
Nasıl yani ben burada kalacağım annem babam işe mi gidecek ?
Nasıl bir yer ki burası ? Bu insanlar da kim?
Acıktığımda kim bana yemek yedirecek ?
Peki ya tuvaletim gelirse ne yapacağım ?
Ne kadar da büyük burası.. kimseyi tanımıyorum.. Ne kadar da çok çocuk var.
Aslında parkta oynamak güzel bak az önce bir arkadaşla kaydıraktan kaydım, diğer arkadaşla salıncakta sallandım.
Aaa orda tek başına yerde duran bir ayıcık var. Dur yanına gideyim. Şöyle alayım seni kucağıma “ Ayıcık ben babamı çok özledim sen de özledin mi ? “ , “Sen de üzgün görünüyorsun tıpkı benim gibi. “
Bu manzara karşısında çocuğa iki farklı şekilde yaklaşıldığını hayal edelim. Öncelikle çocuğun ağlamasının görmezden gelindiğini ya da “Ağlamazsan annen baban seni almaya gelecek “ “ Ağlamanı bitir sana şeker vereyim “. gibi cümleler kurulduğunu düşünelim. Böyle bir durum karşısında çocuk neler düşünür, neler hisseder bir düşünelim.
Ardından şöyle bir senaryoyu hayal edelim; çocuk yetişkin tarafından fark edilmiştir ve “ Ahh miniğim babanı ne kadar da çok özledin sen, şuan burada olmak sana zor geliyor “. “ Biliyor musun park saatimiz bitmek üzere sonrasında baban seni almaya gelmiş olacak “. “ İstersen sarılabiliriz ya da onu ne kadar çok özlediğini anlatan bir resim yapalım “. gibi ifadelerle şefkatle yaklaşılmıştır. Bu durumda çocuk neler düşünür, neler hisseder ?
Hangi yaklaşımda uyum süreci daha sağlıklı ilerler ? Bir düşünelim.
Şüphesiz ki okula uyum süreci her çocuğun özelinde biriciktir. Bu süreci deneyimlerken düşünsel ve duygusal anlamda zihni epey yoğundur. Ev ortamından ilk defa ayrılıp sosyal ortama adım attığı okul ortamında kendini güvende hissetmeye, soru işaretlerinin giderilmesine, görülmeye, kabul edilmeye ve duygularına alan açılıyor olmasına ihtiyaç duyar. Zaman zaman kaygılı, üzgün, ağlamaklı olabilirler ki bu son derece normaldir. Fark edildiğinde sarıp sarmalanmalıdır. Süreçte kendini anlaşılmış hisseden çocuk zaman içerisinde okula uyum sürecini sağlıklı şekilde tamamlayacaktır.
Uzman Psikolog Merve Atasever
Comments